Turgut fabrikadan ilk kez lüks arabayla çıkar. Üstelik arabada burjuva sınıfından bir kadın vardır ve samimidirler. Ekrem kapıda onu beklerken araba yanlarından geçip gider. Bu Ekrem ve Turgut arasındaki ilk ayrışmadır. Turgut kadınla birlikte burjuva aydınlarının bulunduğu bir partiye gider. Başta bulunduğu mekan ve insanlar ona yabancı gelse de kadına olan yakınlığı dolayısıyla o ortama ilgi duyar. Orada tanıştığı bir gazeteci dev kapitalistlerin boya fabrikasını ele geçireceğini söyler. Turgut anlamaz. Gazeteci “Anlamaya vaktiniz olacağını zannetmiyorum. Fırsatı kaçırdınız. Artık işçileriniz anlayacak.” diyerek bir ön mesaj verir. Aynı gazeteciyi grev başladığında işçilerin yanında görülecektir.

Turgut tecrübeli yöneticilerin yönlendirmesiyle gerçek bir patrona dönüşür ve işçileri karşısına alıp sömürmeye başlar. Ekrem yeni patron Turgut’tan haber alamadığı için odasına gider, sekreter içeri girmesini engeller. Bu sırada yöneticilerin işçilerle ve Turgut’un işçileri sömürmesiyle ilgili konuşmasını duyar. Konuşurlarken Turgut’la Ekrem’in tam ortasında, fonda, bir burjuva ressamı olan kadının duvara soyut bir resim yaptığını görürüz. Bu Turgut’un burjuvaya geçişini ve işçi sınıfından kopuşunu gösteren bir metafordur.

Ekrem bir kavgadan dolayı karakola düşer. Turgut patron kartvizitiyle Ekrem’i oradan kurtarır. Ekrem bu işe kızar ve kavga ederler. Ekrem özgürlüğe kaçış için sığındığı evden tekrar kendi evine döner. Bu dönüş Ekrem’in bireyselleşmeyle özgürleşme çelişkisini bitirdiğini gösterir. Turgut’un içinde yer bulamadığı burjuva sınıfında çelişkisi arttıkça işçi sınıfındaki yerini anlamaya başlayan Ekrem aydınlanmaktadır. Evde usta Ekrem’i nasıl davranması gerektiğine dair daha da aydınlatır. Ekrem artık sınıfını bilmektedir. Fabrikada işçilere haklarını aramalarına dair bir konuşma yapar ve onları yüreklendirir. Emeğin ellerinde olduğunu ve birlikte mücadele etmeleri gerektiğini söyler.