Kemal Oruç

Sinema ve tiyatro oyunculuğu ilişkisinin ülkemizde tam olarak anlaşılmadığını düşünüyorum. Bu konuyu içeren kitapların, yazıların ve sanatçılarla yapılan söyleşilerdeki bilgilerin yetersizliği de bu anlaşılmazlığı açıkça gösteriyor.

Yıllardır hem sahnede hem de kamera karşısında aktif oyunculuk yapan, Tiyatro Eğitim Derneği’nden Cihan Özdeniz ile bu konu üzerine bir söyleşi gerçekleştirdik.

İyi okumalar dilerim.

Kemal Oruç

Bir tiyatro ve sinema oyuncusu olarak sinema oyunculuğu konusundaki ilk izlenimleriniz nelerdir?

İnsanları, canlıları, fantastik öğeleri, dünyayı, uzayı ve hayatı anlama ve de anlatma sanatıdır sinema. Aslında tiyatro için de bu tanımı kullanabilirim. İkisi arasındaki fark için teknik unsurlar ve bunun getirdiği canlı unsurlar diyebilirim.

Sinema için teknik unsurlar, gerçek mekanda çekim imkanı, ses, efekt, greenbox, dublaj, kamera açısı, ışık kullanımı vs. gibi anlatımda avantajlar, bununla paralel olan canlı unsurlar ise, oyunculuk anlayışının kamera önüne uyarlanması, senaristin yazım anlayışı, yönetmenlik anlayışı, görüntü yönetmeni anlayışı, kurgu anlayışı ve ses, sanat (sinemada sanat grubu mekan, dekor, aksesuar vs. ayarlar), kostüm ve set ekibinin anlayışı, ve tabi ki de hepsinin bütünselliği. Bir sinema oyuncusu bunların hepsi ile iletişim-bağ kurduktan sonra oynamalı, aynı anda hem yönetmenin rejisini, hem kamera açısını, ışık açısını, mikrofon uzaklığını vs. hesaba katarak oynamalı. Jest ve mimiklerinin kocaman beyaz perdede daha büyük görüleceğini hesaba katmalı, hareket ve duygu devamlılığını tutabilmeli, ışığı alabilmeli, saliselik zamanlama becerisini geliştirmeli. Devamı…