Cezaevi… Tiyatro… Umut ve Özgürlük…
Kemal Oruç
1. YAZI (20.01.2008)
Tiyatro kimin içindir? Neden vardır? Yalnızca tiyatro sanatçısı mı tiyatro yapabilir? Bu soruları tiyatroyla ilgilenen herkes binlerce kez kendine sormuştur. Ben de yine bu sorular, sorunlar ve cevaplarla boğuşurken bir gün bir e-posta aldım:
“Merhaba Kemal Bey,
Ümraniye Kapalı Ceza İnfaz kurumunda psikolog olarak çalışmaktayım. Kurumda oluşturmak istediğimiz tiyatro grubuna destek verebilecek birilerini ararken GİBİ YAPANLARA rastladım. Sanırım doğru adresteyim.
Sosyal sorumluluk amacı taşıyan çalışmalarınızı okuyunca iletişme geçmemin faydalı olacağını düşündüm. Psiko- sosyal servis olarak tiyatronun önemli bir rehabilitasyon aracı olduğunu düşünmekteyiz. Ancak bu konuda profesyonellerin yardımına ihtiyacımız var. Eğer
Bize ayırabilecek zamanınız varsa ayrıntıları konuşmak üzere sizlerle yüz yüze görüşmek isteriz. Bu konudaki düşüncelerinizi heyecanla beklemekteyiz.
Öznur İNCEOĞLU
Uzm. Psikolog
Ümraniye E ve T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu”
E- postayı okur okumaz hemen cevap yazdım ve kısa bir süre sonra verilen telefon numaralarından kendilerine ulaşacağımı bildirdim. Yılbaşından hemen sonra Öznur Hanım’ı aradım ve koşulsuz olarak yardımcı olabileceğimi bildirdim. Bu hem Gibi Yapanlar için yeni bir Toplumsal Destek Projesi hem de benim için yepyeni bir tecrübe olacaktı.
Üçlemeyi okumak için yazıların üstüne tıklayınız:
CEZAEVİ TİYATRO UMUT VE ÖZGÜRLÜK